صبح روز 31 شهریور97 به قرار هرساله برای گرفتن کارت شناسایی در محل رژه حاضر و پس از آن در محل مخصوص عکاسان مستقر شدیم. اولین گروه های رژه رونده که از روبروی جایگاه عبور کردند ، صدای شلیک گلوله و مارش نظامی با هم درآمیخت ، هنوز همه چیز عادی به نظر می رسید تا اینکه پس از چند ثانیه، صفوف رژه از هم پاشید و حقیتی تلخ بر آسفالت خیابان رخ نشان داد شد .اینگونه بود که ما متوجه حمله تروریستی شدیم.

فریاد های بخوابید رو زمین» بهتم را شکست و خودم را  در میان این فاجعه ی خونین پیدا کردم. سربازان گلوله ای در اسلحه نداشتند و به نظر می رسید تنها اسلحه ی خودی ها دوربین است و اینجا بود که  فهمیدم حالا نوبت پیکار ماست.
منبع صدای گلوله و تشخیص تروریست‌ها از مردم بسیار دشوار بود. گاهی از پشت پناهگاه عکس می گرفتم و گاهی سینه‌خیز. از یک سو مراقب گلوله های دشمن بودیم و از سویی حواسمان بود که دوربینمان ضبط نشود. در این میان گوشه چشم هم به تلاش همکارنمان داشتیم و رشادت آنها را ثبت می کردیم.

در بحبوحه شلیک ها بعضی از نظامیان مصدومان و کودکان مجروح را درآغوش داشتند و خود را سپر تیرها کرده بودند. دقایقی گذشت و  حالا صدای طبل و مارش و شلیک به گوش نمی رسید و تنها صدای اژیر آمبولانس ها بود و زخمی‌ها و مادرانی که در پی یافتن فرزندشان بودند.

با پایان یافتن تیراندازی ها و انتقال مصدومین و شهدا به دنبال انتشار هرچه سریعتر عکس ها، از محل حادثه دور شدیم. عصر همان روز قصد عکاسی از مجروحان حادثه را داشتیم اما هماهنگی ها به نظر بی فایده و ناممکن می رسید.  در نهایت به عنوان هیات همراه یکی از مسئولان،  مجروحان را در بیمارستان ها به تصویر کشیدیم.

گویا آن روز پایانی نداشت و با خبر شدیم گروهی از مردم در محل حادثه برای شهدا شمع روشن کرده اند و یادبود گرفته اند. همه  زخم خورده بودیم و همدرد خانواده شهدا و مجروحان. عکس ها نیز  گواه ما شدند و این رویداد را جاودانه کردند.

 در روز تشییع آماده تر بودیم . با دیدن هر تابوت خاطره روز حادثه در ذهنمان مرور می شد . جمعیت بی شمار بود و در میان سیل مردم مشغول عکاسی بودیم . همه شهدا اهوازی نبودند. بعضی ها از شهرستان های خوزستان بودند و بعضی از استان های دیگر.

در این میان شهید منجری ویژه بود. جانباز 70 درصدی که دست و پایش را در دفاع مقدس به یادگار گذاشته بود و روز رژه قرار بود ازایشان تقدیر شود که خدا شهادت را نصیبش کرد و تقدیر ویژه شد. ما هم به رسم وظیفه تا گتوند رفتیم و مراسم تشییع این سردار شهید را به تصویر کشیدیم
متن : مرتضی پورسامانی